Het twaalfde Sustainable Development Goal (SDG) is het verzekeren van verantwoorde consumptie- en productiepatronen. Het LDE Centre for Sustainability richt zich op het maatschappelijke thema duurzaamheid. Binnen het centre onderzoeken studenten en academici diverse complexe duurzaamheidsvraagstukken. Een van de vraagstukken is de vraag hoe we de toevoerketens van kobalt op een duurzame manier kunnen veiligstellen.
De Europese Commissie heeft kobalt bestempeld als kritiek materiaal, gebaseerd op de twee kenmerken ‘groot belang voor gebruik’ en ‘onzekere beschikbaarheid’. Het materiaal is cruciaal voor vele elektrische toepassingen.
Wereldwijde energiesystemen ondergaan systemische veranderingen. Dit resulteert in een toenemende vraag naar oplaadbare batterijen, wat naar verwachting een aanzienlijke groei van de kobalt markt zal veroorzaken. In het belang van duurzame ontwikkeling moeten we zorgen voor duurzaam beheer en efficiënter gebruik van natuurlijke hulpbronnen zoals kobalt.
De recent afgestudeerde studenten Joanna Kotnis en Esther van de Camp hebben het onderwerp kobalt vanuit verschillende perspectieven aangepakt. Het onderzoek van Joanna legt de basis voor een analyse van de materiaalstroom van kobalt op stadsniveau, namelijk Den Haag. Esther neemt een mondiaal perspectief en onderzocht de resilience van kobaltketens in de context van de e-mobility revolutie.
Dit zijn de belangrijkste conclusies uit hun onderzoek:
1. In Den Haag zijn huishoudens de sector met de grootste kobaltconcentratie: van elektronisch afval tot batterijen voor elektrische auto’s. Voor het terugwinnen van kobalt zou de gemeente daarom het beste kunnen focussen op huishoudens.
2. Recycling van kobalt op stedelijk en mondiaal niveau is nog niet haalbaar vanwege een gebrek aan constante instroom van materiaal en vanwege het prijsverschil tussen de grondstofkosten en de hogere kosten van secundaire metaalproductie.
3. Het in kaart brengen van de materiaalstromen van een stad is nodig om inzicht te krijgen in de beste recycling mogelijkheden.
4. De resilience (veerkracht) van de wereldwijde toeleveringsketen van kobalt is over het algemeen relatief laag en varieert sterk tussen verschillende stakeholders in de toeleveringsketen. Van de vier resilience mechanismen (diversiteit van levering, recycling, opslag en substitutie van materiaal) is substitutie het meest veelbelovende resilience mechanisme.
5. Over het algemeen zou op bedrijfsniveau de nadruk moeten liggen op hoe resilience moet worden nagestreefd - wat betekent dat er moet worden gekeken hoe er kan worden gereageerd op dynamieken op de markt. Bedrijven focussen zich vooralsnog vaak op robuustheid, wat betekent dat ze de oorspronkelijke status van de toeleveringsketen proberen te behouden.
Onze studenten hebben uitgebreid onderzoek gedaan naar deze onderwerpen. Het Centre for Sustainability heeft een compact magazine gemaakt van alle studentenonderzoeken met vragen als: Hoe komen we van het gas af? Waar in Den Haag levert een groene infrastructuur het meeste op? En waarom komt Urban Farming zo moeilijk van de grond? Lees erover in ons online magazine.
